In 2014 leerde ik mijn huidige partner kennen, beiden hadden we een scheiding achter de rug en net onze draai gevonden als alleenstaand ouder van drie kinderen, ruimte voor de liefde was er nog niet. In 2016 sloeg de vonk alsnog over en zo ontstond ons samengesteld gezin. 

Heen en weer pendelen tussen twee huizen beviel al snel niet meer en de wens om met z'n allen onder één dak te wonen werd steeds sterker. Ondanks de bewuste keuzes die we vooraf maakten, merkten we tijdens het samenwonen al snel dat er behoorlijk wat uitdagingen op ons pad kwamen als het gaat om loyaliteit, het missen van de andere ouder en de bijzondere dynamieken die een samengesteld gezin kenmerkt.

Het is hard werken en het vraagt veel flexibiliteit om ons gezin draaiende te houden. Maar hoe hard we ook werken en hoe gezellig het ook kan zijn, het zal nooit zo zijn als in een kerngezin. We zijn en blijven een samengesteld gezin en dat betekent dat we niet altijd samen zijn, vakanties en feestdagen verdelen met ex-partners, vaak afscheid nemen van elkaar en er veel mensen zijn om rekening mee te houden. Door met elkaar te blijven praten en ons bewust te zijn van de valkuilen die op de loer liggen hebben we onze draai gevonden. En betekent dit dan dat we nooit meer met onze handen in het haar zitten? Nee hoor, oude patronen steken zo nu en dan de kop weer op, maar inmiddels weten we wel hoe we dat snel kunnen herstellen en de balans terug kan keren.